Laatste reis naar Khartoum

Afgelopen woensdag hadden Mike en ik onze laatste werkdag in Nasser. Mike had tijdens zijn KLM vlucht terug naar Sudan een keramisch huisje gekregen. Toen we op het politiebureau waren om afscheid te nemen had hij dit aan Thor gegeven met de woorden dat het een Nederlands huis was. Thor vond het helemaal geweldig. Hij zou het aan zijn kinderen laten zien en het een mooie plek in zijn huis geven. Toen we vertelde dat het onze laatste dag was in Nasser. Kregen we nog een mooie afscheidspeech over dat er nooit meer zo’n goed team in Nasser zou werken. Toekomstige “police advisors” zouden een dichte deur aantreffen. Wij natuurlijk lachen, maar toch even aangegeven dat die net als ons ook hun werk komen verrichten. Nadat we alle handen hadden geschud zijn we naar de auto gelopen om terug naar de teamsite te gaan. Het enige wat ik jammer vond was dat Johm niet aanwezig was. Was mooi geweest als ik ook afscheid van hem had kunnen nemen.

Onze afscheidsdag was toevallig ook een feestdag hier in Sudan. Dus wij waren weer uitgenodigd om deel te nemen aan het touwtrekken. Toen we eenmaal op het feestterrein in de stoeltjes zaten kregen we eerst verschillende spelletjes te zien. Een voetbalwedstrijd, stoelendans en ezeltje prik je. De vorige keer was ik de sjaak geweest om geblinddoekt een staart aan de ezel te tekenen. Mike was toen op verlof. Dus nu was Mike aan de beurt en hij liep geblinddoekt richting de ezel. Mike vertelde me later dat hij onder de zakdoek door kon kijken. Dus toen hij eenmaal voor het prikbord stond tekende hij de staart aan de voorzijde van de ezel. Het hele publiek natuurlijk in een deuk dat die Hollander het weer niet snapte…Echt Mike weer om de boel een beetje op te juinen. Na deze happening moesten we weer aan de slag met het rubberen touwtrek koord. Nu was onze Oegandees met zijn 140 kilo niet aanwezig, maar we hadden Mike (70 kilo). Onze Duitser Florian was weer van de partij en een handvol Indiërs. Tegenover ons stonden deze keer tien Sudanese soldaten. Deze soldaten waren behoorlijke flinke kerels. Wij zaten al te geinen dat we beter konden verliezen gezien het feit dat deze soldaten allemaal in het bezit zijn van een wapen. Maar zo zijn wij natuurlijk niet. Toen ik deze soldaten zag dacht ik dat we daar wel veel moeite mee zouden hebben. Niet dus…..Binnen vijf minuten hadden we ze twee keer door het zand heen getrokken zonder problemen. Hun commandant stond te schreeuwen mag enige naam hebben. Ik kan je wel zeggen dat hij niet blij was met zijn mannen. De mensen van Nasser vonden het geweldig dat wij hadden gewonnen. We kregen een groot applaus toen we terugliepen naar onze stoelen. De twee kowasjaas uit Nederland zullen hier in Nasser niet snel worden vergeten.

Donderdagmiddag rond 13:30 uur zijn we vertrokken met de helikopter uit Nasser. Afscheid genomen van alle collega’s. Zowel UN police als UN military en de TCC Indiërs. Werd nog bedankt voor mijn voor mijn inzet op het volleybalveld. Mike en ik zijn samen naar Malakal gevlogen om daar onze uitcheck te beginnen bij onze sector commandor van Malakal, Sivoki. Sivoki kennen we nog van onze inductietraining in de eerste twee weken. Het is een beer van een vent uit Fiji met altijd een grijns in zijn gezicht. Het enige wat hij moest doen was twee handtekeningen zetten op onze beoordelingen. Natuurlijk was dit geen probleem. Mike en ik hebben ons hier dan ook twee dagen zitten te vervelen. Ik kan je zeggen dat de tijd dan langzaam voorbij kruipt. Op dat punt was ik liever nog wat langer in Nasser gebleven.

Gisteren, zondag 13 januari, zijn we rond 17:00 uur aangekomen in Khartoum. Het werd een hereniging met vier UNMIS collega’s. Het eerste wat we gedaan hebben is wat fatsoenlijks gaan eten in Khartoum…..juist vette hap. Een cheeseburger met frietjes en tomatenketchup. En lekker dat die was, bijna net zo lekker als geit. Morgen gaan we nog een dagje in/uitschrijven en dinsdag begint het officiële uitcheck programma. Ben benieuwd wat de UN nog allemaal van plan is tijdens deze laatste tien dagen.
Maar we kunnen beginnen met de countdown…..10 9 8 7 6 5 …….

Groeten uit Sudan,

Marcel.