Welkom terug in Nasser

Ben alweer een dikke week terug in Sudan. Bevalt me tot nu toe goed. De temperatuur schommelt hier zo tussen de 35 en 40 graden. Best grappig dat ik hier op 17 december 2007 in de volle zon een boek zit te lezen. Maar voor het zogenaamde overwinteren voel ik me nog te jong met mijn 37 jaar. Een flinke vrieskou en stevige wind mis ik wel. Natuurlijk besef ik dat dit gemakkelijk gezegd is als je hier in je sportbroek in de volle zon zit te bakken.
Maar er gaat niets boven een wandeling in de kou en daarna lekker voor de kachel zitten.

Vorige week maandag zat ik nog in Khartoum en stond ik te praten met een vrouwelijk UN medewerker. Ze vertelde me dat ze dertig jaar militair was geweest in het Canadese leger, maar nu als burger voor de UN werkt. Verder zei ze tegen me dat ze een dochter had van ongeveer dezelfde leeftijd als mij. Haar dochter is 24 jaar !!!!……dat heb je goed gelezen, Mr. Marshall werd even 24 jaar geschat. Beetje zon , beetje geit en je wordt zo dertien jaar jonger geschat. Jaja, daar kan geen Oil of Ulaz (of hoe dat spul ook heet) tegenop. Bijdehante opmerkingen worden uiteraard door mij verwijderd van deze weblog.

Inmiddels zijn de eerste dagen alweer voorbij op Nasser. Ben erg enthousiast begroet op de camp site door de Indiërs (zie foto’s) en op het politiebureau in Nasser. Met name Johm (sudanese agent) wist niet hoe snel hij uit zijn stoel moest komen om mij een omhelzing te geven. Normaal geeft men hier bij de begroeting eerst een klap tegen de linkerschouder met de rechterhand. Daarna wordt er pas handen geschud. Na de omhelzing kreeg ik eerst een paar flinke klappen op mijn linkerschouder en een stevige handdruk. Johm is een van de politieagenten die zeer gedreven en altijd gemotiveerd is om met ons te werken. Hij is een van de oudere agenten en is analfabeet. Hij is dus echt een agent van de straat. Ik denk dat je hem kunt vergelijken met een soort wijkagent alleen dan zonder scooter. Natuurlijk wilde hij met mij op patrouille dus hebben we een rondje Nasser gemaakt. Nu spreek Johm misschien twee woorden Engels. Dus alles gaat via de tolk. Dat werkt perfect, mits je de goede tolk bij je hebt. Van de vier tolken zijn er twee goed, aangezien ik als operations de roosters maak, heb ik altijd de juiste mee. Dat is nu eenmaal het voordeel van de functie (ook het enige voordeel overigens). Aan het einde van de patrouille zijn we even bij de lokale slijterij/toekel gaan zitten voor een cola-tje. Johm stelde me toen de vraag hoe het met mijn vrouw ging en of ze het wel aan kon dat ik al zolang van huis was. Nu kan ik je zeggen dat ik het zeer bijzonder vond dat hij me deze vraag stelde. Het was oprechte interesse over het welzijn van Jenny. Iets wat je niet snel zou verwachten uit die hoek, althans ik niet. Aan de andere kant is dat misschien ook wel weer een inschattingsfout die ik maak. Misschien focus ik mezelf soms teveel op zaken die hier fout gaan in plaats van zaken die goed gaan. Maar ja, ze zeggen dat je nooit te oud bent om wat te leren.

Dus komt dat met mijn “ 24 ” jarige leeftijd nog wel goed………….

Groeten uit Sudan,

Marcel.